Maandag
Tja en dan begint de terugweg. Maar met zulk mooi weer is dat geen straf. Teton toonde zich op zijn mooist en Hanneke kon haar lol op met fotograferen.
Doel is Bear Lake als tussenstop. Het landschap verandert constant. Van nauwe canyons met snel stromende riviertjes tot hoge passen en brede valleien vol met landbouw. Rond drie uur naderden we Bear Lake, dat zich turquoise uitstrekt in het grotendeels kale landschap. Wat een kleur.
De KOA camping delen we met een enkele RV. De eigenaar is ook hier bezig met de sluiting voor het seizoen. Nog even en je kunt bijna nergens meer terecht.
Lekker genoten van het zonnetje en naar het meer gelopen. Mooie huizen langs het meer, waar de herten door de tuin lopen. Tja, je ziet meer wild in de dorpjes dan in het bos lijkt wel.
Morgen het laatste rukkie.

Zondag
Dat was inderdaad een hele koude nacht. Sokken aan en T-shirt. Al vroeg de kachel aan gedaan.
Hoppatee op pad. Mistig, maar dat trekt al snel op. Er staan al flink wat auto’s op de parkeerplaats bij het trailhead bij String Lake. Het pad slingert langs de rivier naar Jenny Lake. Dan langzaam omhoog naar de splitsing naar Inspiration point. Wij ontmoeten een jonge vrouw die op weg is naar haar man (ranger) in de bergen. Ze vertelt van alles over de omgeving en het pad. Dankzij haar besluiten we de trail naar Cascade Canyon te lopen. Inspiration point komt wel op de terugweg. Poe poe, das wel pittig stijgen, maar wat een omgeving. Muledeer langs het pad door het bos. Langs rots hellingen en meadows waar de beek zich doorheen slingert. De kijk op de hoge besneeuwde pieken aan weerszijden verandert steeds. We zijn het er over eens, dit is waar vakantie over gaat.
Eigenlijk geen goed idee waar we uitkomen en hoe ver we zullen gaan. Zo loop je helemaal alleen en zo kom je weer een koppeltje tegen. Vaak is het haasje over omdat je rust of staat te fotograferen. Een knul komt ons tegemoet en waarschuwt voor een bull moose verderop in een meadow. Die willen we wel zien. Maar als we aankomen bij een splitsing van het trail (Cascade Fork) zien we op het borden de afstand die we hebben gelopen. Ja in mijlen lijkt het niet veel maar als je het omrekent……. Die eland zoekt het maar uit.
We keren om want het is nog 10 kilometer terug. Het gaat grotendeels berg af maar er zijn ook nog verraderlijke klimmetjes. De voetjes gaan zeer doen. Een echtpaar waarschuwt voor een zwarte beer op het pad. Bearspray paraat houden dus. Maar die laat zich niet zien.
We besluiten ondanks de vermoeidheid toch Inspiration Point aan te doen. Dat was geen verkeerde beslissing. Wat een view over Jenny Lake en de brede vallei van de Snake River.
Het laatste stuk voelde toch langer dan gedacht. De RV stond ons al toe te glimmen. Dat was een tocht om te onthouden. Om 10 uur gestart en om half zes terug.
Bij de camping in de naastgelegen Lodge gegeten, met een lekkere fles Cabernet Sauvignon. Dat was wel verdiend. In slaap vallen bleek geen probleem.

Zaterdag
Het is droog, maar koud. We gaan op pad naar Grand Teton, camping Signal Mountain. De branden bij de zuid toegang naar Yellowstone zijn uit dankzij de regen dus het is een korte rit.
De lucht trekt open en daar is de zon. Maar het gebied waar we door rijden is dramatisch. Zwarte bomen en grond zover als je kunt kijken. Pffff dat duurt weer jaren voor er iets groen is. Maar ja, het is goed voor het bos zegt de ranger.
Op Signal Mountain Campground hebben we een mooie plek met stroom. We gaan maar een rondje door het park rijden. De Tetons (bergen) zijn getooid met sneeuw. In combi met de blauwe lucht is het een plaatje. We stoppen weer bij Oxbow Bend. Altijd druk hier. De herfstkleuren van de bomen weerspiegeld in het water van de rivier met daarboven de besneeuwde bergen. Heel fraai.
Bij het visitors centre van Teton stoppen we want daar is altijd wifi. Contact met het thuisfront. Bart viert net zijn verjaardag dus iedereen even via facetime gesproken. Top. Geïnformeerd naar de trail die we morgen willen lopen. Gelukkig maar want sommige delen blijken afgesloten.
Nog even de parkeersituatie bij de trailhead verkent en onderweg wat wildlife (muledeer en pronghorn) gespot en gefotografeerd. De scenic drive langs Jenny Lake ontdekten we bij toeval en was een mooie toegift.
Op de camping stonden de muledeer naast onze RV! Hanneke op jacht sluipend door het struweel.
Langs Jackson Lake gelopen vanaf de camping om de zon onder te zien gaan. Het belooft een koude nacht te worden.

Donderdag en vrijdag
De vallei richting oost poort van Yellowstone is prachtig. De loofbomen vertonen hun herfstkleuren en er zijn grillige rotsformaties. Geen tijd om te stoppen want we hebben de cold camping bij Lewis Lake op het oog dus daar moeten we op tijd zijn voor een plekje. Het weer knapt op maar de rit door Yellowstone parc, rond het meer is lang en de snelheid laag. Ook hier weer grote stukken die de afgelopen jaren zijn verbrand. Maar de kleine dennetjes steken de kop al weer op.
Lewis Lake ligt er prachtig bij en we scoren een mooi vlak plekje. Geen geklooi met blokken om de RV recht te zetten. Nog genoeg tijd voor een hike langs het meer en de Lewis river. Er is geen echt trail dus we volgen de oever en wildsporen. Bij de monding van de Lewis river treffen we enkele vissers. “Er zit hier zoveel vis, dat we ze niet kunnen vangen”, delen ze mee. Langs de rivier allemaal kleine  heet waterbronnetjes. Uiteindelijk zijn we wel heel erg alleen in het bos zonder een pad. We hebben geen zin in een close encounter met een beer. Teruglopend genieten we van de rust. Terug bij de camper begint het te regenen en te onweren. Net op tijd. Eten en naar bed om in slaap te vallen met het roffelen van de regen. Dar belooft wat voor morgen.
Maar dat viel dus weer mee. Droog, wel bewolkt. Terug naar het geyser basin bij Old Faithfull. Het is minder koud dus wellicht is er minder stoom en zie je nu meer van de mooie gekleurde bronnen. Het is ook een stuk minder druk. Maar de chinezen blijven opvallend aanwezig. “You take a pictule?”
De prismatic spring blijft zich verstoppen onder een scherm van stoom. Maar we zien iets meer kleur. Terug bij de hotspot Old Faithfull lopen we de rest van de dag rond. Het spuit en borrelt overal.
De Morning Glory pool is wel heel verrassend mooi. We gaan om 13.30 uur op een bankje wachten op de eruptie van de Riverside Geyser. Deze staat gepland tussen die tijd en 14.30 uur. Het word drukker en later. Hij heeft blijkbaar geen zin vandaag. Achter ons komt een andere geyser tot ontploffing. Mensen twijfelen maar spoeden zich snel daarheen. Bert is net halverwege of de Riverside Geyser spuit (14.25). Iedereen rent terug. Heftig hoor.
Kijken of we Old Faithfull nog kunnen zien spuiten. We verzamelen ons voor het hotel en het begint te regenen. Gelukkig hebben we poncho’s. Het ziet er niet uit maar het is wel droog. Die ouwe jongen bleek er niet vol voor te gaan. Hij ging niet zo hoog en heftig als de vorige keer, maar toch wel leuk. Het gaat onweren.
Op de terugweg wordt alles wit. Hagel en sneeuwbuien zijn overgetrokken. Voorzichtig aan op de pas, kans op gladheid. Op de camping regent het, en dat de hele nacht door. Toch een geslaagde dag weer.

Woensdag
Laag hangende bewolking tegen de bergen aan. Blij dat we niet vandaag de Beartooth pas hebben gereden. We gaan naar de zuidoost ingang van Yellowstone. Daarbij komen we langs het stadje Cody. Genoemd naar William F. Cody. Ook wel bekend als Buffalo Bill. Tja en als je daar bent dan moet je even op visite bij het Buffalo Bill museum. Helaas is het rodeo seizoen over, anders zou dat ook leuk zijn geweest. Hoe groot is een museum in een stadje met nog geen 10.000 inwoners? Nou, heel groot dus. In feite waren het 5 musea in één. De parkeerterreinen stonden aardig vol. Wij bezochten het Buffalo Bill museum, het wapenmuseum en het museum over de plains-indian . We hebben ons uitstekend vermaakt en een heleboel opgestoken. Ook voelden we ons jong. Ik schat de gemiddelde leeftijd van de bezoekers op 80. Het rollator gehalte was redelijk hoog.
Nog even snel verdwaald  in een big Wallmart. Weer opgetopt met proviand naar een RV Parc, vlak voor de oost entree tot Yellowstone. Daar was plek maar geen douches, laatste dag dat ze open waren. End of season. Wel een full hookup, dus konden we douchen in de RV. Bah een buitje.

Dinsdag
Het is mooi weer. Dat komt mooi uit want we gaan via de Beartooth Highway naar Red Lodge. Deze Highway brengt ons over een hoge pas en is gesloten voor voertuigen boven de 40 foot. Toen wij vorige week in de sneeuw reden was de pas afgesloten vanwege de sneeuw, hoorden we. Vanaf Cook City steeg de weg en kregen we een mooi zicht op de vallei. De gele bladeren van de loofbomen vormden een mooi contrast met de groene dennen. We hadden vol op de tijd dus stopten op ieder uitzichtpunt. Bijna geen verkeer op de weg. Heerlijk rustig. Hoe hoger we kwamen hoe smaller de weg. De eerste haarspeldbochten dienden zich aan. Met een personenauto zou dit prima te rijden zijn, maar met de RV was het toch lastig om binnen de lijntjes te blijven.
De bomen verdwenen en bergmeertjes verschenen. Ruig en leeg werd het landschap. Deed denken aan de Noordkaap op Mageroya. Flashback voor ons beiden. De eerste sneeuw kwam in beeld en resten van gletsjers. Ja, ook hier verdwijnen ze langzaam. Op de top van de pas, 3337 meter, zijn we uitgestapt voor het uitzicht. De straffe wind blies door onze kleren. Bar koud, maar het mooie uitzicht was verwarmend.
Aan de andere kant slingerden we weer naar beneden om bij Rock Creek Vista Point te stoppen, een broodje te eten en te genieten van dit uitkijkpunt. Wow, dit was een ritje boven verwachting, mede dankszij het schitterende weer, dat bijdroeg aan het eindeloze uitzicht.
Al snel werd de weg weer vlak en reden we Red Lodge binnen. De historische dorpskern zag er mooi uit. Veel vlaggen (stars & stripes) en die typisch Amerikaanse oude gebouwtjes. Op de lokale KOA camping een plekje gevonden. Makkie nu het seizoen bijna of al over is.

Maandag
Donker. Koud. Geen zin om op te staan. Toch blij dat we hebben doorgezet. Mist in de vallei. Schaduwen van bizons, tussen de bomen. Sprookjesachtig. Op een aantal parkeerplekken gestaan maar helaas geen wolven. Oudere beroepsspotters met grote kijkers vertelden dat 2 dagen geleden 2 zwarte wolven waren gezien. Kleine kans dus. Terug naar de camping om te ontbijten met koffie. Gaaaap.
Opgeknapt zijn we richting noordoost poort gereden. Prachtig weer, waardoor de stops bij riviertjes, fijn vertoeven was. 2 Elanden langs de weg gezien. We besloten door te rijden naar het oude mijnwerkersstadje Cooke City. Leeft nu van het toerisme. Stelt op zich niks voor maar de oude gebouwtjes kunnen zo uit een western komen. Boodschappen gedaan bij een oude General Store en het museumpje bekeken. Tja nog geen 150 jaar geleden begon het hier. Eigenlijk niks.
Terug lopend kwamen we langs een klein winkeltje waar stond dat ze homemade Fudge verkochten en ook chocolade en sweets. Fudge? Wij naar binnen. Foute boel. Heerlijke pralines, chocolaatjes  en Fudge. Dat zijn dus grote blokken chocola, met room en lekkers erin. Daar kun je een stuk van kopen. Afijn met een doos chocolaatjes en fudge naar buiten. LEKKER!!
Terug naar Yellowstone om in de buurt van de camping bij Trout Lake te hiken. Onderweg gestopt bij een parkeerstrook waar veel mensen met grote kijkers tegen een bergwandop zaten te kijken. Daar liepen dus 2 witte mountain goats. Gezien en op de foto. Heeeel klein.
Bij Trout Lake een stevige klim om uit te komen bij een mooi meertje. Daar rond gelopen en kennis gemaakt met 3 vliegvissers. Juist toen wij langskwamen vingen ze vis. Wij brachten geluk. Ze hadden de grootste lol want 2 waren aan het leren vliegvissen terwijl de derde oudere man een pro was. En dat zag je ook wel. Geweldig om te zien. Daar dus onze eerste cutthroat  trout gezien.
Heerlijke dag gehad.

Zondag
Heel vroeg op want we moeten naar de campground Pebble Creek richting noordoostelijke ingang van Yellowstone. Deze camping heeft maar 30 plaatsen en is first come, first served. De Ranger bij de entree zei dat het anderhalf uur rijden was. Het werden er 2 want onderweg liepen er nogal wat bizons op de weg. Ook liepen er Pronghorns een soort gemsen over de weg.  Vanaf Tower Junction reden we de Lamar Valley in, ook wel de amerikaanse Serengeti genoemd. Hier trekt veel wild doorheen. Hele kuddes bizons daalden vanaf de bergen, over de weg, af  naar de brede vallei. Prachtige beesten. Maar wij hadden weinig tijd om te blijven kijken. Gelukkig toch op tijd voor een plekje aangekomen.
Op Pebbles Creek is vrijwel niks. Alleen een zwengelpomp voor water uit de bron. Ook mag je hier niet je generator gebruiken. Dat geeft wel een heerlijke rust op de camping.
Omdat onze plek nog tot 11 uur bezet was zijn we terug gereden om de bizons te bekijken. Geweldig als die beesten vlak langs je RV lopen. Uiteindelijk maar naar naar de campground terug. Lekker luieren en op de bank hangen/dutten.
’s Middags de achter de camping gelegen canyon in gelopen. Daar stroomde Pebble Creek doorheen. Wat een paradijsje als je daar zo alleen loopt. Uiteindelijk werd het pad steeds lastiger en zijn we omgekeerd. Maar goed ook want terug bij de RV begon het te regenen en te onweren. Dat ging even flink tekeer. Om 8 uur maar naar bed gegaan omdat we morgen vroeg op staan om te kijken of we wolven kunnen spotten.

Zaterdag
Als eerste de Mammoth Hot Springs bekeken. Weer een heel ander geyers gebied. Minder spectaculair dan de vorige gebieden maar wel met mooie kleuren en allemaal terrassen die vanuit mineralen zijn opgebouwd.  Het hete water stroomt van het ene terras naar het lager gelegen terras en vormt allemaal muurtjes met druipsteentjes. Met de zon erop geeft dat een mooi gezicht.
Rond de middag zijn we richting Tower Junction gereden om de Petrified Tree te bekijken. Deze versteende bomen moeten iets bijzonders zijn. Helaas mochten we de weg er naartoe niet met een RV rijden. Jammer, dus besloten we terug te gaan naar Gardiner om vlak voor dit stadje bij Resque Creek een stuk te gaan wandelen. Het werd een aardige klim naar de top van een kale heuvel. Een mooi uitzicht en een hoop wildsporen,  maar helaas niks gezien.
Terug op de camping hebben we ons laten tippen voor een goed restaurant. Het werd The Raven en we konden het lopend af. Heerlijke Ribeye XXL met een fles Merlot. Toetje na en we stonden op ontploffen zo vol. Terug gestrompeld naar de camping. Vlak voor de camping liepen we nog tegen een Elk aan dat in een tuin stond te grazen. Meer wild in de stad dan in het Natuurpark, typisch.

Vrijdag
Dat was een koude nacht. Mist hing boven de witte berijpte velden. Vroeg op pad naar Gardiner, dat net buiten de noordelijke entree ligt. We moesten over de Dunraven Pass heen. De mist verborg het mooie uitzicht. Maar net over de pas klaarde het op. Boem, in een file. Zwarte beer! Maar stoppen was geen optie. Jammer. 1 mile verder, weer een file. 3 zwarte beren tegen de berghelling. Langzaam rijdend schoot Han wat foto’s.
We rijden verder door een meer open landschap. Bosbranden hebben hier jaren terug lelijk huisgehouden. Jonge boompjes komen al weer op tussen de kale, lange, dode stammen. De zon schijnt heerlijk en we zien bizons, een kudde vrouwelijke Big Horns met jongen en Elken. Het kan niet op vandaag. In Mammoth Hot Springs is de camping vol, was al verwacht. In Gardiner gokken we op Rocky Mountain RV Parc. Mazzel, nog één plekje over op deze full service  camping. Ja, warme douches, electra en wifi. Contact met het thuisfront.
’s Middags nog maar even cultuur snuiven in Mammoth. Hier begon het hele Yellowstone verhaal in de 19e eeuw. Fort Mammoth bekeken en ons verdiept in de geschiedenis van Yellowstone.
De rest van de middag  lekker  in de zon bij de campert gezeten. Biertje, wijntje, nootjes en een boek.

Woensdag
Vroeg op pad om een plekje op de campground bij Norris in Yellowstone te krijgen. Het is een first come, first served camping dus je kunt niet bespreken. Het wordt weer cold camping want er is verder niks. De camping ligt mooi in de bosrand met een beek er langs, met huisbizon. Op de camping wordt ervoor gewaarschuwd. De vlakke plekken zijn al weg, dus we moeten het doen met skevig plekkie. De ijskast vindt het niet leuk want die stopt ermee. Maar later zou blijken dat het ’s nacht vriest en de ijskast niet nodig is. Brrrrrr.
Plek geregeld, dus op naar Norris Geyser Basin. Vlak om de hoek. Wonderlijk landschap dat ook wel Porcelain basin wordt genoemd vanwege de verschillende melkachtige blauw gekleurde poelen. Overal komt stoom met kracht de grond uit.  Maar elke plek is weer anders. Hier ligt ook de grootste geyser, de Steamboat Geyser. Grote stoomwolken en kleine erupties van enkele meters. Een opening aan de zijkant maakt een puffend geluid. Net of er een stoommachine staat draaien. 2 jaar terug voor het laatst groots uitgebarsten. 3x zo hoog als Old Faithfull (>100 m.). Hebben we geluk vandaag. Niet dus. Maar een mooi gebied en gelukkig rustiger dan de meer zuidelijke gebieden.
Doorgereden naar het toeristische Canyon Village en daar even rondgekeken, brood gekocht en getankt. ’s Avonds na het eten naar de rivier gelopen om wild te spotten. Twee herten vormden een gewillig prooi voor Hanneke’s camera. De kou dreef ons terug naar de warme RV.

Donderdag
Eerst maar eens een vlakke plek zien te krijgen. Want in de RV steeds uphill en downhill lopen is niks. Dat was snel geregeld omdat we lekker vroeg bij de receptie konden zijn. Op naar Yellowstone Grand Canyon. We besloten de North Rim te bekijken en daar wat trails te lopen naar uitkijkpunten. De drukte viel mee. Het lopen niet zo. Flink klimmen. Puf Puf. Maar mooie doorkijkjes. Lijkt best wel op een miniatuurversie van de Grand Canyon. Alleen hier zijn enkele watervallen, zoals The Lower Falls.
Het gebied was kleiner dan we dachten dus waren we eerder klaar. Maar eens kijken bij Fishing Bridge. Daar is een grote camping die je kan reserveren. Wie weet voor over en paar dagen. Onderweg kwamen we langs en gebied met Mud Vulcano’s. Allemaal verschillende modderpoelen die in meer of mindere mate borrelen en spuiten. Maar stinken doen ze allemaal. Pfffff
Helaas was de camping vol en bovendien sloot hij op de 18e. Raar hoor volle camping, mensen staan in de rij en dan sluiten ze de tent. Maar goed, passen wij toch ons plan aan.
Nog even doorgereden langs de oevers van Yellowstone Lake tot aan Steamboat point. Je kunt wel raden waarom dat zo heet.
Op de terugweg, rijden we op 2 mile voor de camping in een chaos op de weg. Aan beide zijde auto’s half op de weg en mensen die het bos in rennen. Hier gaat het niet om herten of en bizon. Beer wellicht?
Hanneke er uit. Ja hoor, 2 beren. Maar Han ging niet alleen het bos in. De RV iets verder op veilig geparkeerd en terug gelopen. Bear pepper spray bij de hand want je weet maar nooit. Op een open plek waren een moeder Grizzly beer met jong eten aan het zoeken. In de bosrand zaten tientallen toeristen foto’s te maken. Ja, wij ook. Niet echt verstandig want we zaten op 30-40 meter. Veeeeel te dicht bij. Maar onze chinezen maakten het nog bonter. Selfies maken met beren! Toen kwam er een vrouwelijke ranger. Die ging me tekeer en joeg iedereen terug naar de auto. Wel grappig om te zien dat zo’n klein wijfie die hele meute in één keer weg krijgt.
Han in de wolken. Eindelijk een grizzly.
De counter staat nu op:
9 elanden, honderden bizons, 2 grizzly beren, 0 zwarte beren, 10 herten, vele Elken, nog meer eekhoorns (brutale beesten).
Kampvuur gemaakt want het was lekker weer om buiten te zitten.

Dinsdag
Vroeg op weg, maar het was al pittig druk bij de toegang naar Yellowstone. De bewolking was niet zo laag dus de besneeuwde bergen boden een prachtig plaatje. De rivier waar we langs reden dampte vanwege de koude lucht. Vanaf Madison Junction naar rechts richting alle geysers, springs en andere borrelende, stomende en spuitende bezienswaardigheden.
Nooit geweten dat er zoveel zijn. Overal zie je stoompluimen opstijgen. Van kleintjes tot gigantische stoomkolommen. De parkeerterreinen langs de weg zijn tjokvol. Wachten op een plekje met een grote RV is geduld hebben. Toch lukt het gelukkig vaak. De meeste mensen lopen niet ver, wij wel en dan komen je in een stil, prachtig landschap. Dan ontmoet je ook mensen waar je leuke gesprekken mee hebt.
De springs en geysers die we tegenkomen zijn elke keer weer anders. Ze borrelen in meer of mindere mate. Verschillende kleuren aan mineralen. Je kan redelijk opwarmen als je dichtbij staat. Maar het idee om in de stoomwolken te gaan staan is geen goed idee. Een aantal stinken vreselijk naar rotte eieren. Het mooiste is als er een eruptie van een geyer plaatsvindt. Sommige doen dit om de 10 minuten. Bij anderen kan het dagen duren of jaren.
De sneeuw en he koude weer hebben ook nadelen. Bij de grotere springs en geyers, zoals de prismatic geyers, die geweldig mooie kleuren moet hebben, is alleen maar stoom te zien. Vaag schijnt er kleur doorheen. Jammer.  Maar dat weerhoudt de chinezen er niet van om selfies te nemen.
Als laatste reden we naar Old Faithfull. Een hotspot voor toeristen. Wat een drukte. De volgende eruptie zou anderhalf uur later plaatsvinden. Dus zijn we enkele trails gaan lopen in de direce omgeving. Hier kun je wel een hele dag doorbrengen, want er zijn 250 geyers etc. te zien.
Vinkje op de bucketlist. Heftig om te zien met hoeveel geweld Old Faithfull omhoog spuit. Jammer van de vele stoomwolken die het zicht verminderen. We besluiten dat we met mooier weer terug gaan.
Vandaag ook heel veel buffalo’s gezien. Ander wild is schaars.
Terug naar de camping voor een wame douche.

Zondag
Vroeg uit de veren want dat verhoogt de kans op mooie foto’s. ’s Nachts wel coyotes horen huilen. Naast de camping stond een eland cow in het veld. Na een tijdje langs de rivier te zijn gelopen stond er opeens een cow midden in de rivier. Ze riep haar jong van de overkant en beiden draafden weg over de rivier naar de camping. Hoezo veilig dat er een rivier tussen zit? Nog geen halve meter diep.
Een loslopende hond joeg vervolgens de moeder op en het jong bleef achter. Vlak bij ons. Aangezien zachtjes sluipen ons niet heel goed afgaat, vertrok  het jong naar de overkant van de rivier.
In Grand Teton hebben we een hike gemaakt naar Bradley Lake en Taggert Lake (ca. 15 km) met aardige klimmetjes. Wat een rust en mooi uitzicht over het meer naar de Tetons. Het begon wel heel hard te waaien. Lekker voor de koelte dachten we nog. Maar terug bij de parkeerplaats, zagen we dat de rook van de wildfires fiks was toegenomen. Terug op de camping kregen we een alarm op de telefoon. De weg naar Yellowstone was afgesloten de zuidelijke camping werd geëvacueerd. Dat zet een streep door de plannen. Morgen maar zien wat we doen.
’s Avonds toch maar weer naar de rivier. Het werd al aardig schemerig. En ja hoor daar verscheen die stier weer. We “slopen” in zijn richting. Hij stond ons recht aan te kijken. De rivier voelde niet zo veilig meer. Zeker niet toen hij het water instapte en onze kant op kwam. Wegwezen!
We hoorden hem achter ons door de takken ratelen met zijn gewei. Later hoorden we dat hij dat doet om het vacht van zijn gewei te halen. Maar we vonden het toch heel spannend klinken.
In de camper maar een wijntje gedronken op de goede afloop.
 
Maandag
Regen verwacht vandaag.  Dus dan maar rijden naar de westelijke toegang van Yellowstone. Een heel stuk om. Gaande weg betrok de lucht. Goed voor de branden. Weer een ander landschap. De weg ging als een achtbaan over de gele heuvels met gehooide akkers. Uiteindelijk kwam de regen.
Dichter naar Yellowstone stijgt het landschap. Sneeuw! Het landschap en de bomen worden wit. Dit was toch zomervakantie?
Van iedereen hebben we gehoord dat Yellowstone zo druk is dat het vinden van een plek heel moeilijk is. Dus ons doel is een KOA camping net buiten het park. Mazzel, nog één plek over. Wel een luxe plek met alle aansluitingen en kabel tv. Maakt  niet uit, we staan….in de sneeuw. Maakt het wel weer heel apart.
Toch maar even doorgereden naar Yellowstone. Bizon in de sneeuw, met bijbehorende file natuurlijk. Elken (soort hert) in de sneeuw. Laaghangende bewolking maakte het wereldje wel heel klein maar wel heel mooi. Morgen maar eens kijken of we kunnen hiken of Old Faithfull zien spuiten.

Vrijdag
Vroeg op weg door een ruig landschap met sagebrush en gras. Richting Idaho Falls verandert het glooiende landschap in eindeloze akkers met hooiland. Schitterend. Uiteindelijk bereikten we Jackson Hole, het dal ten zuiden van Grand Teton. Helaas bleek de KOA-camping vol. Na wat rondbellen kwamen we terecht op Virginia Lodge RV Parc. Midden in het stadje Jackson. Duur en gigantisch veel herrie van het verkeer. Maar we konden zo Jackson in lopen. Heel druk daar, want het is een populair skioord met veel logementen. Heeft nog wel een beetje de oude western sfeer voor de toeristen.

Zaterdag
Snel weg van dit RV-parc richting Grand  Teton. Bij het visitors een parc pass gekocht en bearspray. Heb je dat nodig? Ja, het wordt sterk aangeraden als je gaat hiken. Bovendien geeft het ons een prettiger gevoel wanneer je iets terug kunt doen als je per abuis over een beer struikelt. Het valt later ook op hoeveel mensen het bij zich hebben.
We besloten om een paar dagen te gaan “cold camping”. Op de campground Gros Ventre zijn geen voorzieningen en sta je redelijk in de natuur. Dus zuinig aan met je accu’s, water en gas. Deze stek stond bekend om het vele wildlife. Met name elanden kan je tegenkomen. Op de weg erheen reden we achter op een elandfile. Dit is een hoop auto’s in de berm. Dan weet je dat er iets is gezien. 2 elanden dus. Helaas doken ze net het bos in toen Hanneke wilde fotograferen.
Na een plek geregeld te hebben voor 2 nachten, zijn we Grand Teton vanuit de RV gaan verkennen. De strak blauwe lucht zorgde voor mooie uitzichten op de vlaktes, meren en bergen. Maar helaas ook op de branden ten noorden van het park richting Yellowstone.
Op de terugweg een binnenweg genomen en zo reden we tegen een kudde bizons (buffalo’s) aan. Niet uit de auto want deze mooie beesten zijn heel gevaarlijk.
’s Avonds zijn we naar de rivier bij de camping gelopen om te kijken of er leven was. Aan de overkant van de rivier verscheen een eland stier. Groot en met een joekel van een gewei. Heel indrukwekkend. Gelukkig zat er een rivier tussen (dachten we toen nog).

Dinsdag en woensdag
Altijd prettig als de vlucht Amsterdam – Salt Lake City, met overstap op Houston, soepel verloopt. Het Hyatt Place Airport Hotel was prima te doen en ideaal om bij te komen (slaaaaapen). De woensdag lekker uitgeslapen, ontbeten en gelummeld tot we met de cab naar El Monte gingen. Gelukkig konden we om 13.00 terecht. Maar ja zo ook vele anderen. In LA liep het 2 jaar geleden toch gesmeerder. Maar goed uiteindelijk toch klaar voor de reis.
Ja deze RV was 5 ft kleiner dan vorige keer maar toch wel spannend hoor. Hij blijft groot. Bij Smitt’s voorraad ingeslagen voor de komende dagen. Wat een vracht! Om er later achter te komen dat we toch weer dingen vergeten waren. Maar who cares. Shops in every town.
Pocabello gehaald en een prima KOA campground gevonden met heerlijke douches. Vroeg naar bed. Jetlag?
 
Donderdag
Op weg naar Craters of the Moon NP. Eenmaal van de interstate 15 af, komen we op lange lege wegen door gloeiend geel landschap. Wow dat is heerlijk ontspannend. Bergen aan de horizon. Die richting moeten we op. Aangezien de campground in het National Parc gesloten is voor onderhoud, hebben we in Arco, gelegen voor het parc, meteen een campground besproken.
Heel weinig mensen in Craters of the Moon. Maar wat een bijzonder gebied. Het is het jongste vulkaanlandschap van de VS. 2000 jaar geleden stroomde hier het lava. De foto’s van Hanneke laten het wel zien. Vloeiend lava, gebrokkeld lava, lavatubes, spatter cones, een boel geleerd vandaag. Een heel goede eerste dag.

Nog 1 dag en dan gaan we.  We vliegen op Salt Lake City waar we de volgende dag onze camper ophalen.
De route zoals we hem nu hebben uitgezet staat  hieronder. Uiteraard afhankelijk van wat we tegen komen, hoe het weer is en welke tips we onderweg krijgen.  De blog wordt weer bijgehouden door Bert en ik zal mijn best doen voor de foto´s. Aangezien we een groot deel van de tijd verblijven in National Park Grand Teton , Yellowstone en Bighorn is de vraag of we  regelmatig wifi hebben om te posten, maar dat merken jullie wel!
Wij hebben er zin in

Helaas regen vanochtend, maar ja niets aan te doen regenjas om en koud is het niet. Gelukkig na klein half uurtje al droog.
Afgesproken om vanochtend flink de pas erin te houden gezien het aantal km wat we voor de boeg hebben.
Gaat als een speer en om 12.15 looen we Vorden in, net op tijd in het restaurant voordat er een flinke bui losbarst.
Vandaag langs een aantal buitenhuizen, oa Velhorst, Het Enzerinck, kasteel Vorden en huis Zelle gelopen.
Bij de een na laatste stop, als we nog 6 km te gaan hebben zitten ee heerlijk op een bankje in de zon en zeggen we hoe we boffen. Je raadt het al net op weg en het begint te regen en stopt pas vlak voor Zelhem. Laatste stukje ook nog door weiland en wordt het dus sop sop in de schoenen.
Na een verkwikkende douche, hapje eten gaan we morgen alweer aan laatste stukje beginnen en worden we opgehaald door de mannen in Braamt.

Straks volgen de foto's op de Pieterpad pagina en kijken we weer uit naar volgend jaar!