We blijven heel vroeg wakker worden. Dus op tijd op weg over de Interstate 40 naar Grand Canyon. En toen ging een oranje lampje branden op het dashboard! Stoppen of doorrijden? Met oranje kan je in principe door, maar de handleiding zegt: “stoppen en road assistance bellen”. Nu staat de Interstate bekend om zijn vele parkeerplaatsen op de route ….NOT. Amerikanen hoeven niet te rusten. Uiteindelijke dook een plaatsje op, Seligman. Bleek dus ook weer aan route 66 te liggen. We werden doorverwezen naar een garage in dit stadje en we stonden toevallig precies voor de deur. Mazzel. Bill hielp ons vlot met het scannen van de motor. Nothing serious, guys. De uitstoot van de motor was niet goed. El Monte wilde ons naar een dealer in Flagstaff sturen om het probleem te verhelpen maar Bill gaf aan dat we gewoon onze vakantie moesten afmaken ipv 2 dagen te verspillen aan deze onzin. Zo gedaan dus. Best nog een pittig stukje naar Grand Canyon. Maar Uiteindelijk naderden we ons doel. Even gestopt bij het vliegveld om een helikoptervlucht af te spreken. Kost wat, maar nu we hier toch zijn…… In het National park bleek dat er nog meer mensen waren die hier een kijkje wilde nemen. Pfff wat een drukte op de parkeerplaatsen. Snel naar Trailer Village voor een plekje. We hebben de laatste, lol. Alleen maar voor 1 nacht. Snel installeren en lopend naar Marther Point voor de eerste blik. Wow. Geweldig. Dit kunnen foto’s toch echt niet vatten. Dus jullie allemaal, ga er heen. Uiteindelijk met vele andere de zonsondergang meegemaakt. Heel apart.
1 Comment
Na een kort en onrustig nachtje bracht Linda ons naar Schiphol. Bij de incheck bleek Bert niet mee te mogen. Zijn ESTA aanvraag was niet goed ingevuld. Na een hoop gehannus op een terminal was dat rechtgezet. Prima vlucht alleen met iets vertraging waardoor de overstap op Houston spannend was. Leve de immigratie. Waarom zijn er 80 loketten en is minder dan de helft open? Een rij van een paar honderd man verhoogde de feestvreugde. Net op tijd aan boord voor LA, landing, transfer naar Crown Plaza Hotel, douche en slapen. Na een lekker ontbijtje werden we om half 8 opgepikt door El Monte. Konden we even de ochtendspits bekijken in LA. OK? Dus daar moeten we straks met de camper doorheen? De overdracht van de camper ging vlot. HEY! Dat zou toch een 22 ft camper zijn? Deze is ….BIG. 27 ft. met uitschuifbare woonkamer, luifels, buitendouche, tv met satelliet etc. Wow. Snel inpakken want het werd al dik boven de 30 graden C. Bij een Wallmart de camper volgeladen. Vol goede moed het verkeer ingedoken. Na veel gezweet lieten we LA achter ons. En daar waren we niet rouwig om, wat een lelijke stad. Aan het eind van de vakantie zullen we zien of de noordkant beter is. Denk het wel. De eerste stop is Joshua Tree National Park. We reden naar Black Rock Canyon Campground bij Yucca Valley. Hoop dat er plek is want we hebben niks gereserveerd. Tot onze verbazing waren wij vrijwel alleen. 1 andere camper. Sta je dan in de woestijn tussen de Joshua Trees. Geweldig, wat een rust. Gewoon onder de luifel met een boek chillen en genieten van het uitzicht. Morgen zien we wel verder. Vroeg opgestaan. De zon zien opkomen. De geur van de woestijn ’s morgens, bijzonder. Aangezien we lekker vroeg op pad zijn gegaan was het nog niet druk op de weg in het National Park. Bossen met Joshua Trees en andere vegetatie. Rotspartijen bestaand uit bolders. Heel apart. Bij Hidden Valley besloten we een trail te lopen. Veel water mee. Vrijwel geen andere mensen. Stil, rust, mooi en … heet. Het water komt er net zo hard weer uit als het er in wordt gegoten. Ook nog even een stop gemaakt bij Split Rock, maar de trail lopen was iets te veel gevraagd. Leve de airco. Bij 29 Palms het park verlaten om naar Kingsman te rijden voor de overnachting. Pittig stukje rijden. De route die we in gedachten hadden hebben we nooit gevonden want meneer Tomtom voerde ons elders. Via een lokale weg werden we de Majove woestijn ingevoerd. Bizarre route. Eerst nog alleen in de woestijn staande hutjes, huisjes en trailers. Bewoond verlaten of afgebrand. Wie gaat hier nu wonen? Uiteindelijk verdween de bewoning en kwamen we in “The Heart of the Majove”. Hier zien we water. Heel zout water. Het land wordt afgegraven om zout te winnen. Plots rijden we op Route 66. We stoppen bij een cafe, Roy’s. Een vervallen bord wijst op overnachtingsmogelijkheden. Ziet er raar uit. Blijkt na enig rondlopen (heet!) een soort museum te zijn van een motel of zo iets uit begin 20e eeuw. Toen was route 66 de enig verbinding en dit een beroemde pleisterplaats voor reizigers. Geinig. Maar Route 66 was naar enkele kilometers al weer afgesloten waardoor wij moesten uitwijken naar Interstate 40. Dat rijdt tenminste door. De KOA camping in Kingman is prima. Heerlijk gedouched, gegeten en een drankje in de zwoele avond. Ja het vakantie gevoel begint te komen! |
Vindt je het leuk om op de hoogte te gehouden worden, meldt je dan hier aan met je e-mail
Hanneke Archives
September 2016
|